مدح و شهادت امیرالمؤمنین حضرت علی علیه‌السلام
فرقش شکافت رُکنِ زمین و زمان شکست یک ضربه زد ولی کمر آسمان شکست نـالـیـد فـاطـمـه که نـزن نـانـجـیـب؛ زد از فرق تا به اَبروی او ناگهان شکـست راحت علی به خاک نمی‌خورد، میخ در شمشیر شد که باز زد و استخوان شکست تا خورد بر زمین دلِ زهـرا دو نـیم شد قلب حسین قـلب حسن تـوأمـان شکست فـریـادِ جـبـرئـیل که پـیچـیـد، دخـتـرش بـی‌اخـتـیـار در وسـط آسـتـان شـکـست خون پاک می‌کند زِ روی خویش مرتضی زینب دمِ در است ولی بی‌گمان شکست اینبار روضه خواند علی پیـشِ دخترش از تشنه‌ای که داغِ لبانش جهان شکست از تشنه‌ای که داغِ جـوان داغِ طفـل دید در حلـقـه‌های هـلهـلـۀ این و آن شکست از تـشنه‌ای که در وسط جـمع گیر کرد با سنگِ بی‌مـروتِ این کـوفیان شکست |